Salah-Eddine Chihani
Gepassioneerd door de wereld van de verbeelding, verkende ik deze eerst door middel van statische en vervolgens geanimeerde beelden, voordat ik overging op regisseren. Om dit te kunnen doen, probeerde ik te schrijven en ontdekte daarbij een nieuwe passie. Voor mij is schrijven alsof ik een andere wereld bezoek en andere levens leef zonder mijn stoel te verlaten. Het is ook een laboratorium waar ik er een kick van krijg om mijn creaties tegen elkaar uit te testen. Situaties simuleren en ze laten evolueren om hun uiteindelijke doel te ontdekken. Mijn eigen overtuigingen en waarden in twijfel trekken en tegenover anderen plaatsen. Ik neig instinctief naar sciencefiction en fantasy. Natuurlijk ben ik gepassioneerd door wetenschap en technologie, maar de reden dat ik van deze genres houd is dat ze me in staat stellen om mensen in nieuwe situaties te verkennen en te anticiperen op hun evolutie. Dat weerhield me er niet van om een lang historisch drama te schrijven waarin ik de reacties van verschillende personages op een gespannen context gevolgd door tragische gebeurtenissen kon uitbeelden. Die film is Héliopolis, geregisseerd door Djaffar Gacem. De film was een groot succes bij het Algerijnse publiek en kreeg goede kritieken in het buitenland tijdens zijn campagne voor de Oscar voor 2022 buitenlandse film. Link: https://variety.com/2021/film/reviews/heliopolis-review-1235112911/Geboren in 1979
Algeria
Screenplays
Heliopolis
De Zenatis, een rijke familie die dicht bij de kolonisten staat, wonen in Héliopolis, een koloniaal dorp gebouwd op vruchtbare grond in het oosten. Mokdad Zenati voedt zijn kinderen Mahfoud en Nedjma op tussen islamitische en westerse waarden en droomt ervan hen een rol te zien spelen in een "Frans Algerije" waarin hij gelooft. Maar geconfronteerd met een Frankrijk dat tijdens de Tweede Wereldoorlog door Duitsland op de knieën is gedwongen, beginnen de Algerijnen opnieuw te vechten voor hun rechten en dromen ze zelfs van vrijheid. De kolonisten zagen dit als een fatale bedreiging. Algerije was toen in beroering en de Zenatis ervoeren spanningen en meningsverschillen die de eenheid van de familie op de proef stelden. Op 8 mei 1945, terwijl de rest van de wereld het einde van de oorlog vierde, liet Frankrijk de Algerijnen boeten voor hun droom van onafhankelijkheid. De Zenatis werden niet vrijgesteld.
Lezen