انتهای مسیر - انتهای کوچه

از این به بعد از زاویه ای دیگر به قبرستان نگاه خواهید کرد...

در انتهای راهرو یک کوچه؟ بدون درخت؟ فقط صدای نسیم بهاری و صدای ترش سنگ های قرمز ناشی از چرخ ویلچر افسر فلوید. یک وسواس واحد برای این پنجاه و چند؟ به انتهای راهرو برسید. آیا او آنجاست، تنها در مرکز این روبان قرمز، خط مرکزی یک مکان خاطرات؟ یک قبرستان آیا تا به حال توجه کرده اید که رفتن به چنین مکانی کنجکاوی خاصی را برمی انگیزد. به قبرها، نام ها، تاریخ ها نگاه می کنیم، عکس ها را می بینیم و خود را در حال تصور زندگی این غریبه ها می بینیم. از نگاه افسر فلوید است که داستان این خانواده و همچنین داستان هر یک از افرادی که در لبه این کوچه آرام گرفته اند را تجربه خواهیم کرد. هر خانواده داستانی برای گفتن دارد، خاطره ای برای ما باقی می گذارد. اهرام اسرار دارند، گورستان های ما زندگی هایی برای فاش کردن دارند. بنابراین مواجهه با چند سریال احتمالی گاهی اوقات دشوار است. در پایان مامور فلوید با رسیدن به انتهای کوچه در مقابل آخرین قبر توقف می کند. این داستان فرانسیس کوچولو است و داستان او احتمالاً تاثیرگذارترین است. >>من به دنبال افراد مناسب برای توسعه مفهوم تا تکمیل هستم<<