SWG توسط گروهی از فیلمنامه نویسان تأثیرگذار، از جمله جان هوارد لاوسون، ساموئل اورنیتز، لستر کول، ریچارد کالینز و دالتون ترامبو که بعدها به «ده هالیوود» معروف شدند، تأسیس شد. آنها انجمن فیلمنامه نویسان را برای نمایندگی از منافع فیلمنامه نویسان و مذاکره برای قراردادهای کاری با استودیوهای فیلم ایجاد کردند. در ابتدا، SWG با مقاومت استودیوها مواجه شد که تمایلی به شناسایی اتحادیه و مذاکره با آن نداشتند. با این حال، پس از یک سری اعتصابات و اعتراضات، سرانجام SWG به عنوان اتحادیه رسمی فیلمنامه نویسان شناخته شد. SWG شروع به مذاکره قراردادهایی با استودیوها برای بهبود حقوق، شرایط کاری و حقوق نویسندگان کرد. با گذشت زمان، نفوذ SWG افزایش یافت و در تعیین حداقل استانداردها برای قراردادهای فیلمنامه نویس موفق شد، از جمله اعتبار، ساعات کار، و حق امتیاز. SWG همچنین نقش مهمی در مبارزه با "فهرست سیاه" هالیوود در دوران "ترس قرمز" در دهه های 1940 و 1950 ایفا کرد، زمانی که بسیاری از فیلمنامه نویسان متهم به هوادار کمونیست بودند و از کار محروم شدند. ادغام با اتحادیه نویسندگان آمریکا و ایجاد WGAW در سال 1954، انجمن فیلمنامه نویسان با اتحادیه نویسندگان آمریکا ادغام شد، سازمانی مستقر در نیویورک که نماینده فیلمنامه نویسانی بود که در تلویزیون، رادیو و سایر رسانه ها کار می کردند. ادغام این دو سازمان را تحت یک نهاد واحد به نام انجمن نویسندگان آمریکا گرد هم آورد و قدرت چانه زنی آنها را با استودیوها و تهیه کنندگان تقویت کرد. پس از ادغام، شکاف جغرافیایی و تفاوت بین فیلمنامه نویسانی که در صنعت فیلم سینمایی کار می کنند و افرادی که در تلویزیون و سایر رسانه ها کار می کنند، منجر به ایجاد دو فصل مجزا شد: انجمن نویسندگان آمریکای غربی (WGAW) و انجمن نویسندگان آمریکای شرقی. (WGAE). WGAW مستقر در لس آنجلس وارث مستقیم انجمن فیلمنامه نویسان است و همچنان نماینده فیلمنامه نویسانی است که عمدتاً در صنعت فیلم سینمایی کار می کنند.