ده هالیوود، یا هالیوود ده، گروهی از فیلمنامه نویسان، کارگردانان و تهیه کنندگان فیلم بودند که در سال 1947 به دلیل امتناع از پاسخ دادن به سؤالات مربوط به عضویت ادعایی خود در حزب کمونیست، مورد تحقیر کنگره قرار گرفتند. آنها توسط استودیوهای فیلم در لیست سیاه قرار گرفتند و عملاً برای چندین سال به حرفه هالیوودی خود پایان دادند. اگرچه هر یک از اعضا ممکن است دیدگاه‌های سیاسی متفاوتی داشته باشند، اما به دلیل رفتار مشابه در جلسات کنگره و قرار گرفتن در لیست سیاه صنعت فیلم، به عنوان ده هالیوود گروه‌بندی شدند. اعضای هالیوود ده عبارت بودند از: الوا بیسی - فیلمنامه نویس، نویسنده و روزنامه نگار بیسی در میان آثار برجسته‌اش، فیلمنامه «هدف، برمه» را نوشت. (1945)، یک فیلم جنگی با بازی ارول فلین. هربرت بیبرمن - کارگردان، فیلمنامه نویس و تهیه کننده بیبرمن چندین فیلم ساخت، از جمله «نمک زمین» (1954)، یک فیلم درام با موضوعات اجتماعی و حقوق کارگران. لستر کول - فیلمنامه نویس و عضو موسس انجمن فیلمنامه نویسان کول در طول زندگی حرفه‌ای خود بیش از 40 فیلمنامه از جمله «اگر یک میلیون داشتم» (1932)، «مرد نامرئی برمی‌گردد» (1940)، و «هیچ‌کس فرار نمی‌کند» (1944) نقش آفرینی کرد. ادوارد دمیتریک - کارگردان و فیلمنامه نویس Dmytryk کارگردانی فیلم هایی مانند "Murder, My Sweet" (1944)، "Connered" (1945) و "Crossfire" (1947) بود که با استقبال ویژه ای مواجه شدند. رینگ لاردنر جونیور - نویسنده و روزنامه نگار لاردنر برای «زن سال» (1942) و «MAS*H» (1970) برنده دو اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی شد. او همچنین فیلمنامه «لورا» (1944) را نوشت. جان هوارد لاوسون - فیلمنامه نویس، نمایشنامه نویس و عضو موسس انجمن فیلمنامه نویسان لاوسون فیلمنامه فیلم‌هایی مانند «محاصره» (1938)، «الجزیره» (1938) و «اسمش‌آپ، داستان یک زن» (1947) را نوشت. آلبرت مالتز - فیلمنامه نویس و نمایشنامه نویس مالتز فیلمنامه‌های «غرور تفنگداران دریایی» (1945)، «پونی قرمز» (1949) و «پیکان شکسته» (1950) را نوشت. او همچنین برای فیلم «شهر برهنه» (1948) نامزد جایزه اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی شد. ساموئل اورنیتز - فیلمنامه نویس، رمان نویس و عضو موسس انجمن فیلمنامه نویسان اورنیتز فیلمنامه فیلم «آنی کوچک یتیم» (1932) را نوشت و فیلمنامه «زن مشخص شده» (1937) را با بت دیویس نوشت. آدریان اسکات - تهیه کننده و فیلمنامه نویس اسکات تهیه کننده و فیلمنامه نویس فیلم هایی مانند «قتل، شیرین من» (1944) و «گوشه» (1945) به کارگردانی ادوارد دمیتریک بود. دالتون ترامبو - فیلمنامه نویس، رمان نویس و عضو موسس انجمن فیلمنامه نویسان شاید ترامبو مشهورترین عضو هالیوود ده باشد. او فیلمنامه‌های «سی ثانیه بر فراز توکیو» (1944)، «تعطیلات رومی» (1953) و «اسپارتاکوس» (1960) را نوشت. ترامبو همچنین برنده دو جایزه اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی برای «تعطیلات رومی» (با نام مستعار) و «شجاع» (1956) شد. اصطلاح "ده هالیوود" توسط رسانه ها و مفسران برای توصیف این ده نفر به عنوان یک گروه استفاده شده است، اما توجه به این نکته ضروری است که آنها لزوما یک گروه سازمان یافته یا متحد شده توسط یک ایدئولوژی مشترک نیستند. برخی از اعضای حزب کمونیست بودند، در حالی که برخی دیگر صرفاً هواداران جناح چپ یا دارای دیدگاه های سیاسی مترقی بودند. برخورد با ده هالیوود یکی از اولین نمونه های قابل توجه از قرار گرفتن در لیست سیاه هالیوود بود که بر بسیاری دیگر از متخصصان سینما که مظنون به داشتن ارتباط با کمونیسم در دوران ترس از قرمز بودند، تأثیر گذاشت. لیست سیاه تا اوایل دهه 1960 ادامه داشت، زمانی که کارگردانان و تهیه کنندگان با نفوذ شروع به استخدام علنی افرادی کردند که قبلاً در لیست سیاه قرار گرفته بودند و به پایان دادن به این رویه تبعیض آمیز کمک کرد. ارتباط بین ده هالیوود و انجمن فیلمنامه نویسان (SWG) در درجه اول در این واقعیت نهفته است که چندین نفر از ده هالیوود فیلمنامه نویسان تأثیرگذار و اعضای بنیانگذار SWG بودند. انجمن فیلمنامه نویسان در سال 1933 به منظور نمایندگی از منافع فیلمنامه نویسان و دفاع از حقوق آنها از نظر حقوق، اعتبار و شرایط کاری تاسیس شد. اعضای موسس SWG شامل جان هوارد لاوسون، لستر کول و ساموئل اورنیتز بودند که همچنین بخشی از ده هالیوود بودند. زمانی که کمیته فعالیت‌های غیرآمریکایی مجلس نمایندگان آمریکا (HUAC) تحقیقاتی را درباره اتهامات نفوذ کمونیست‌ها در هالیوود در سال 1947 آغاز کرد، تعدادی از اعضای انجمن نویسندگان فیلم به اتهام عضویت در حزب، کمونیست یا دیدگاه‌های سیاسی مترقی‌شان مورد هدف قرار گرفتند. اعضای هالیوود ده برای شهادت به HUAC احضار شدند و امتناع آنها از پاسخ دادن به سؤالات مربوط به وابستگی های سیاسی خود به استیضاح آنها به دلیل تحقیر کنگره و قرار گرفتن آنها در لیست سیاه توسط استودیوهای فیلم منجر شد. انجمن نویسندگان فیلم در مورد نحوه پاسخگویی به لیست سیاه هالیوود و برخورد با ده هالیوود با یک دوراهی مواجه شد. در حالی که برخی از اعضای SWG از ده هالیوود حمایت می کردند و با لیست سیاه مخالفت می کردند، برخی دیگر از عواقب آن بر حرفه خود و شهرت SWG در صورت اتخاذ موضع بیش از حد سخت می ترسیدند. در پایان، SWG موضع محتاطانه ای اتخاذ کرد و نتوانست به طور کامل از حقوق اعضای لیست سیاه خود محافظت کند. با گذشت سالها، انجمن نویسندگان فیلم به انجمن نویسندگان آمریکا (WGA) تبدیل شد که همچنان به نمایندگی از فیلمنامه نویسان و دفاع از حقوق آنها در صنعت فیلم و تلویزیون ادامه می دهد. میراث ده هالیوود و لیست سیاه هالیوود یادآور چالش هایی است که فیلمنامه نویسان در گذشته با آن روبرو بوده اند و اهمیت یک سازمان قوی برای حمایت از آنها و حمایت از حقوق آنها. حرفه این هنرمندان به شدت تحت تأثیر لیست سیاه هالیوود قرار گرفته است، اما آثار آنها همچنان به دلیل سهمشان در تاریخ سینما مورد قدردانی و مطالعه قرار می گیرد.