Τώρα μπορείτε να δείτε τα νεκροταφεία από μια διαφορετική οπτική γωνία...
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΝΟΣ ΑΛΛΑΓΟΥ Ένα δρομάκι; Χωρίς δέντρα; Χωρίς κανέναν; Μόνο η ανάσα ενός ανοιξιάτικου αεριού και το τρίξιμο των κόκκινων βότσαλων που προκαλούσε η ρόδα της αναπηρικής καρέκλας του αστυνόμου Φλόιντ. Μια και μόνη εμμονή για αυτόν τον μεσήλικα άντρα; Φτάνοντας στο τέλος του στενού. Εκεί είναι, μόνος στο κέντρο αυτής της κόκκινης κορδέλας, της κεντρικής γραμμής ενός τόπου αναμνήσεων... ενός νεκροταφείου. Έχετε παρατηρήσει ποτέ ότι το απλό γεγονός ότι πηγαίνετε σε ένα τέτοιο μέρος προκαλεί μια κάποια περιέργεια. Κοιτάζεις τους τάφους, τα ονόματα, τις ημερομηνίες, ακόμη και τις φωτογραφίες, και πιάνεις τον εαυτό σου να φαντάζεται τις ζωές αυτών των αγνώστων. Μέσα από τα μάτια του αστυνόμου Floyd, παρακολουθούμε την ιστορία αυτής της οικογένειας, αλλά και την ιστορία καθενός από τους ανθρώπους που αναπαύονται στην άκρη αυτού του σοκάκιου. Κάθε οικογένεια έχει μια ιστορία να πει, μια ανάμνηση να αφήσει πίσω της. Οι πυραμίδες έχουν μυστικά, τα νεκροταφεία μας έχουν ζωές να αποκαλύψουν. Υπάρχουν λοιπόν πολλές πιθανές σειρές; τα οικογενειακά μυστικά είναι μερικές φορές δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Στο τέλος, ο πράκτορας Floyd φτάνει στο Le Bout de l'Allée και σταματά μπροστά στον τελευταίο τάφο. Είναι αυτός του μικρού Φράνσις και η ιστορία του είναι ίσως η πιο συγκινητική. >>Ψάχνω τους κατάλληλους ανθρώπους για να αναπτύξω την ιδέα μέχρι το τέλος της<<
Διαβάστε